Het onderste laagje
Ik pakte mijn kopje op en keek erin. Een drabberig dik laagje koffie lag er nog in. Ik trek een schijnbaar vies gezicht want mijn dochter, die tegenover me zit aan de keukentafel, moet grijnzen. "Het onderste laagje," zeg ik. Ik krijg een begripvolle blik terug.
Ik heb een terugkerende routine in de ochtend. Verse koffie zetten. Met gefilterd water en met de hand gedraaide koffie. De koffiebonen zijn van Douwe Egberts*. Een traditie die ik meegenomen heb van thuis. Mijn ouders dronken (en drinken nog steeds) ook altijd Douwe Egberts. Als ze nu bij me op bezoek komen dan genieten ze dus ook van mijn strakke bakkies. Want dat zijn ze wel. Ik hou van een strakke bak.
Dit soort rituelen – koffiezetten in de ochtend, het drabberig dikke restje onderin het kopje – maken me duidelijk hoezeer ik hang aan tradities en gewoonten. Iets wat ik liever ontken, want hey, het leven mag ook best wel wat spannender zijn. Elke dag iets nieuws beleven, op vakantie als het maar enigszins kan, om andere delen van de wereld te bewonderen en ontdekken wat dit leven me allemaal te bieden heeft. Niets is vervelender dan een saai leven, toch?
Nou, nee. Ik vind het eigenlijk heerlijk dat saaie leven. Het leven dat me rust geeft. Vertrouwen in terugkerende patronen die er altijd waren en die de toekomst garanderen. Alleen wanneer het heel spannend wordt en om overleven gaat, dan komt de leeuwin los en weet ik dat ik kan overleven...
*Niet gesponsord door Douwe Egberts, maar zeg eens eerlijk. Hoor jij nu ook het gezellige mondharmonicadeuntje van Toots Thielemans?
Reflectie vanuit Human Design
Gate 37.5 – The Family
Mijn verbondenheid met traditie, met familie, met zorg. Niet als verstikking, maar als bedding. Het koffieritueel aan de keukentafel is niet zomaar een gewoonte, het is een energetisch anker. Een vorm van liefde in structuur.
Gate 5.1 – Waiting
Ik ben ontworpen voor ritme. Voor volharding. Voor het herkennen van natuurlijke cycli en daar rust in vinden. Dit blog ís ritme. En het toont hoe die rust niet saai is, maar juist rijk.
Gate 35.1 – Progress
De ervaring van het leven, zelfs in zijn 'saaiheid', ís vooruitgang. Niet door nieuwe plekken, maar door verdieping.
Gate 34.3 – Power
De leeuwin. Mijn innerlijke overlever. Ze zit in mij en komt alleen naar buiten als het écht moet. Geen ego, geen gedoe. Maar pure kracht wanneer het nodig is.
5/1 Profiel – De Ketter en de Onderzoeker
Deze blog vertelt een persoonlijk verhaal, maar raakt een universeel thema. Dat is mijn rol: ik laat jou iets in jezelf herkennen. En ik onderzoek het zelf, telkens opnieuw.
Het onderste laagje... dat is waar je design voelbaar wordt.
Niet als kennis. Maar als leven in vorm.