Het einde van een tijdperk betekent een nieuw begin

Hoe ga je om met energie als je niet weet wat er komen gaat?

En hoe blijf je rechtop staan in tijden waarin niet meer alles zo vanzelfsprekend lijkt te zijn als het altijd was? Human Design heeft mij geholpen vertrouwen te hebben in het leven. Welke kant het ook op gaat. Zodat je ECHT kunt leven. Als jezelf. Als wie je bent...

 

Soms komen er teksten tot je die ineens een nieuw licht kunnen werpen op alles wat je tot nu toe hebt waargenomen. Inspiratie ontvangen vanuit de stroom van informatie die er op dit moment in de kosmos rond wordt gepompt is bijna een opzichzelfstaande kunstvorm geworden. Maar toch is er elke dag wel weer een quote of een zin die me aan het denken zet, of die er voor zorgt dat ik het beeld compleet kan maken voor mezelf. En de laatste tijd zijn dat vaak teksten die te maken hebben met het einde van een tijdperk. De Global Cycles vanuit Human Design. De woorden die zowel spannend als uitdagend zijn. Die een combinatie van angst en moed kunnen oproepen. Waarin dualiteit in de wereld waarin alles één hoort te zijn een baken wordt. Want elk einde betekent ook een nieuw begin.  Het gaat om het volgende (in het Nederlands vertaalde) citaat van Ra Uru Hu, gedeeld door Mary Ann Winiger:

 

"Het is zo interessant om te kijken naar de manier waarop de wereld werkt. Vele jaren geleden, in 1989, schreef ik in een kleine buitenwijk van Frankfurt, Duitsland, het eerste boek over Human Design. Het heette “The Human Design System”.  Het had als ondertitel “A Manual for No-fault Living”.  Op de een of andere manier verdween die ondertitel in de loop der jaren. Maar het was echt de kern en de kern van de waarde van het begrijpen van deze kennis. Het is dat het bij het begrijpen van deze kennis niet gaat om fouten en schuld.  Het gaat hier niet om het schuldvraagstuk.  

Als ik naar dit verschijnsel kijk en zie hoe het becommentarieerd wordt, zie hoe het bepaalde mensen en bepaalde doelgroepen woedend maakt en hoe snel iedereen er bovenop springt en beschuldigingen uit over dit en dat en het andere.  Het verbaast me.  Dit is een keuze-loos leven, dat is het echt.  Iedereen die de laatste 15 jaar mijn Global Cycles onderricht gevolgd heeft, weet dat ik de ineenstorting van instellingen voorspeld heb.  Het is niet zo dat ik het voorspeld heb; het ligt gewoon voor de hand in de manier waarop de globale mechanismen werken.  Die ineenstorting is een natuurlijk iets.  Dat wil zeggen, we komen aan de rand van de invloed van het Cross of Planning op ons leven als een globale cyclus.  

We hebben dit honderden jaren gehad.  Honderden jaren hebben we de ontwikkeling van instellingen gezien; en de ontwikkeling van instellingen om te zorgen voor de behoeften van grote uitgebreide gemeenschappen.  Alles aan de 40/37 is geworteld in dit intrinsieke contract met de gemeenschap om haar te voorzien van haar infrastructuur, haar behoeften, haar te steunen, haar te bewaken, al die dingen die deel uitmaken van het Cross of Planning.  Wel, het is aan het instorten.  Het stort niet in door mensen.  Het stort niet in elkaar omdat mensen in machtsposities tegenwoordig niet weten hoe ze die macht moeten gebruiken of er ondoelmatig in zijn.

Het systeem stort in, niet omdat er iets mis is met het systeem; de tijd ervan loopt ten einde.  Het is gewoon zo.

Zoveel van de wezens die diep betrokken zijn bij instellingen wereldwijd, leven in een illusie van de volmaakbaarheid ervan, omdat we daar al 400 jaar mee te maken hebben.  We hebben te maken gehad met het proces van pogingen om de instellingen te vervolmaken.  Maar we komen in een tijd waar de instellingen er niet meer toe doen.  Waar er geen wereldomvattende imprint is waarop de mensheid is gefocust als onderliggende structuur.  We gaan een cyclus in waar het, in feite, "iedereen voor zichzelf" is in de een of andere mate.

De druk wordt opgevoerd voor de transformatie van het bewustzijn.  Het komt allemaal samen.  Het is niet zo dat het allemaal duister en slecht is en dat het slecht zal zijn.  Maar, wat voor iedereen belangrijk is om op dit moment in je op te nemen bij het omgaan met wat de voortdurende ineenstorting van instellingen zal zijn om hun proces te kunnen vervolmaken; om de mensheid werkelijk te kunnen dienen, is dat je moet zien dat het er niet om gaat je gezicht naar een niet-zelf collectief te keren, maar dat het erom gaat je naar binnen te keren.  Het gaat om deze beweging weg van collectieve autoriteit naar persoonlijke autoriteit.

Wat je ziet is de afbraak van de collectieve autoriteit als iets dat vertrouwd kan worden.  Dat kan het niet. En niet omdat ze onbetrouwbaar zijn, niet omdat ze liegen of bedriegen of al die dingen - menselijke wezens doen al die dingen.  Het is niet te vertrouwen omdat het een stervend thema is.  Het is als vasthouden aan een zinkend schip.  

Human Design gaat over de mogelijkheden van elk individu; individueel, niet een massa.  Human Design is geen institutioneel geconstrueerde beweging.  Het gaat om één mens tegelijk.  Het is één persoon tegelijk die niets opgeeft, maar in zichzelf zijn autoriteit ontdekt.  Als er al een grote les is, dan is het dat wat je in tijden van dreiging NIET moet doen is je TV, je radio of je computer aanzetten om ergens daarbuiten raad te zoeken.  Het is vertrouwen in jezelf om duidelijk in jezelf te weten dat er een autoriteit in je is die je hoe dan ook zal leiden.

Alles aan deze kennis gaat over het wegstrepen van de afhankelijkheid van hen die geen recht hebben je te controleren, je te conditioneren, tenzij dat precies is wat voor jou juist is en alleen jij kunt beslissen.  Als je in deze wereld om je heen kijkt en je ziet wat er aan de hand is en je ziet het dilemma dat we hebben met al die verschillende dingen die de laatste 20, 30 jaar zijn ontstaan, dan wil ik dat je iets goed begrijpt.  Er is geen remedie voor deze dingen. Er is geen boven-gouvernementele grote leider die plotseling naar voren stapt en het allemaal oplost, want het is niet op te lossen.  Het valt gewoon uit elkaar.

Het betekent dat ieder van jullie in jezelf moet kijken, en daarin moet zien wat voor jou juist is; je autoriteit, je vermogen om in dit leven juist te kunnen leven, ongeacht de omstandigheden die je omringen.  O, hoe gemakkelijk is het voor het niet-zelf om slachtoffer te zijn.  De wereld zit vol met slachtoffers.  En ze geven de instellingen de schuld.  Wel, spoedig zal er, in die zin niets meer te verwijten zijn.

Dit zijn ongewone tijden; we mogen leven op de vooravond van een grote verandering in de manier waarop de wereld werkt.  En elke keer in de geschiedenis van de mensheid dat je op deze kantelpunten komt, ontstaan er allerlei soorten wanorde omheen.  Er is sprake van een verandering.  Er is een diepe en diepgaande mutatieve kracht die op deze planeet aan het werk is.  Laten we dus de schuldvraag achter ons laten, en ons begeven in wat het enige is dat ons in staat zal stellen in de volgende cyclus te overleven - het eren van de individuele autoriteit.  Volg je strategie, eer je innerlijk autoriteit, opereer correct in jezelf en je zult in dit leven leven zoals het hoort. Dat is het punt.  

Er is niemand waar je op kunt rekenen.  Er is niemand op wie je kunt vertrouwen.  En waarlijk, er is niemand op wie je kunt vertrouwen anders dan jezelf.  En als je correct bent en je op de juiste manier opereert, is dat vertrouwen in jezelf je pantser voor dit leven. Het zal je beschermen; het zal je leiden, want het is precies waarvoor je hier bent.  En wij zijn degenen, onze generatie, die aan de rand van deze afgrond staan.  Wij zijn degenen die hier zijn om de juistheid van de weg aan te tonen, zodat we deze nieuwe tijd kunnen binnengaan. Dat wij, onze kinderen, dat de wezens met wie we contact hebben, goed toegerust deze nieuwe cyclus kunnen binnengaan".

De tekst is van een groot aantal jaren terug (ik weet niet precies welk jaartal) en is nu actueler dan ooit.

 

Op de één of andere manier geeft me deze tekst rust. En dat is eigenlijk best wel gek. Want het is een tekst die niet persé een lekker vooruitzicht heeft als je het bekijkt vanuit hoe we het altijd gewend waren om het te doen. Maar het geeft me een verklaring voor de vragen die ik heb, de onvoorstelbare bizarheden die er op dit moment in onze wereld aan de gang zijn en die ik probeer te begrijpen. Want dat is hoe ik ben ontworpen. Ik heb veel gates in mijn design die maken dat ik wil begrijpen wat er gebeurt. 

Dit wordt (voor mij) duidelijk in mijn data overzicht vanuit mijn BodyGraph. 8 poorten die Logical zijn. En de grondtoon van Logic is dat je iets wilt begrijpen, ofwel uit begrip voor, ofwel uit een gebrek aan begrip. En begrijpen gaat over de toekomst. In mijn design zit poort 57. Dit is een poort die in de Milt zetelt. En deze poort heeft als ondertoon: "angst voor de toekomst". En de enige manier om deze angst vanuit je design te kunnen ontmoeten is door er naar te kijken en het aan te gaan. De lijn 1 in mijn design is de onderzoeker, de rechercheur. Degene die een goede, stevige fundatie bouwt om zichzelf zekerheid en veiligheid te geven. Ik doe dit onbewust. Het komt dus door me heen. Poort 57 zegt: "Heb angst voor de toekomst, maar vertrouw er op dat je in het moment zelf weet wat je moet doen". Dat klinkt wel gezellig, maar dat moet je maar net ook geloven allemaal. En dat is de grap, het gaat hier helemaal niet om geloven, het gaat om experimenteren met datgene wat je aangereikt krijgt. En dat is hoe ik vanuit mijn design leef. Door te reageren vanuit mijn sacrale respons en dan te wachten totdat ik emotionele helderheid heb. Ik ben nooit 100% zeker ergens van. De emotionele definitie geeft die 100% zekerheid niet. Het geeft me wel een diepgang in mijn besluit. Ik heb alle kanten van een besluit gezien als ik mijn emotionele golf afwacht en daarin weet ik met emotionele helderheid of het wel of het niet goed voor me is. Op mijn hoofd hoef ik in ieder geval niet te vertrouwen, want met een ongedefinieerde Ajna ben ik nooit ergens zeker van. Ik heb mijn hele leven lang al 'tweedehandsgedachten' gehad. Ik heb geen origineel idee van mezelf. Dat kan niet met een open Hoofd en Ajna. Maar ik kan wel heel veel ideeën samen voegen tot iets wat maakt dat er een heel mooi tweedehands idee ontstaat. Grappig hoe dat werkt. Dat mechanisme van het lichaam, van onze energetische samenstelling. 

 

Kijkend naar de global cycles en wat er na 2026 niet meer zal zijn als het gaat om de achtergrond energie die we nu al 400 jaar in onze genen hebben meegekregen, zal de wereld niet ineens in elkaar vallen. Maar ik merk wel dat er zo onwijs veel aan het bewegen is dat het idee dat het goed is om nu te leren hoe je in elkaar zit, hoe je ontworpen bent om jezelf in de komende jaren te kunnen blijven zijn. Om te kunnen overleven in een wereld die niet meer zo vertrouwt is zoals we die hebben gekend. Het is niet iets wat wij mensen kunnen voorkomen op de wijze zoals we altijd gewend waren te doen. Maar wat wij mensen wel kunnen doen is leren om te leven zoals we bedoeld zijn te leven. Naar binnen gaan en kijken hoe je bent geprogrammeerd om als jezelf te leven. Waarbij je je hoofd gebruikt waar het voor bedoeld is, als 'outer authority', goed voor een ander, maar niet voor jezelf. Human Design heeft me innerlijk vertrouwen gegeven. Door te weten wat ik WEL kan doen in een wereld die vervormt. Een 'niet-zelf' gedomineerde wereld waar je alleen kunt blijven staan als je je ZELF leert kennen. 

 

Ik voed mijn kinderen op conform hun design. Ik leer ze wat het is om een emotionele low te hebben en om een emotionele high te hebben en dat beide prima zijn en dat er geen reden voor is en dat ze daar ook niet naar hoeven te zoeken. Ze krijgen Ja/Nee vragen van me om hun sacraal te activeren en ik leer ze hier naar te luisteren. Ik probeer ze zoveel als mogelijk te laten eten als de zon op is en om als de zon onder is zoveel mogelijk licht aan tafel te hebben omdat de omstandigheden waarin ze eten zo van belang is. Ik leer ze om niet meteen een besluit te nemen als ze ergens op willen reageren maar om er een nachtje over te slapen voordat ze ja of nee zeggen. Ik vraag ze wat er in hun hoofd omgaat omdat ze een open Hoofdcentrum hebben en zich dus belast voelen met het willen beantwoorden van vragen die er voor hen niet toe doen. Ik glimlach als ik ze: "I don't know, I don't care" hoor zeggen. Ik probeer ze naar bed te laten gaan wanneer ze zelf voelen dat ze moe zijn. En ik leer ze rekening te houden met anderen die misschien niet zoveel energie hebben als hen. Dat iedereen verschillend is en dat dit niet hoeft te worden bewezen of te worden gepropageerd door beeld of geluid. Verschil zit niet in het pakketje wat om ons heen zit waarin we dit leven kunnen leiden, verschil zit in ons design. In de wijze waarop we toen we geboren werden en ongeveer 88 dagen daarvoor door het sterrenstof zijn ingeprent. Hier om samen er iets van te maken. Maar wel door jezelf te zijn. Als individu te weten waar je voor staat en wat je hier te doen hebt. 

 

Mijn motivatie is Fear. Ik ben strategisch en gefocust en neem alleen datgene op waar ik me op heb gefocust. De motivatie brengt kleur aan de lijn in mijn design aan de personalitykant. En dat is de lijn 5. De Heretic, de ketter. Dat klinkt misschien heftig. Maar Fear wil zeggen dat ik gemotiveerd word door het onbekende. "Ik wil niet bang zijn, dus laat het me begrijpen". Als ik het kan begrijpen hoef ik niet bang te zijn en weet ik wat ik moet doen. Het zegt iets over mijn natuurlijke staat van het doen van onderzoek. Ik graaf dieper als ik iets niet begrijp. Het is heel natuurlijk voor mij om op deze wijze een concept te vormen. Om te conceptualiseren wat ik zie. Om te weten wanneer ik wel en wanneer ik niet actie moet ondernemen. Om vanuit mijn strategie en innerlijke autoriteit te weten wanneer het projectieveld wat om me heen hangt te dragen is en wanneer niet. En vanuit deze motivatie heb ik ook de tekst gelezen die hier boven staat. Vanuit deze motivatie zoek ik naar andere informatiebronnen dan de bronnen die me via de mainstream worden voorgeschoteld. Het is voor mij heel verklaarbaar waarom ik doe wat ik doe. Als iets onbekend is, dan ga ik onderzoeken, ga ik tot de bodem van iets. En het is dus heel natuurlijk om daarin meerdere bronnen van informatie aan te boren. Ook de bronnen van informatie die niet gezien of gehoord mogen worden. Om de verschillende kanten van een verhaal te kunnen onderzoeken. Om het te begrijpen. Om de angst voor de toekomst om te zetten in vertrouwen. 

 

~ "Als morgen NU kan zijn" ~

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.