Het lijkt allemaal zo eenvoudig. Het leven leiden wat voor jou bedoeld is. En in principe is het ook eenvoudig. De kunst echter, is om te kijken of je er open voor staat om niet meer het ene wat er gebeurt goed te vinden en het andere fout. Want dan ga je al heel snel van eenvoudig naar reuze ingewikkeld. Ik probeer dit hele proces een beetje toe te lichten aan de hand van een situatie waar ik me nu in bevind.

Eenvoud is dat je gezond bent, dat alles in je lijf zich naar behoren gedraagt en dat je hierin dus geen beperkingen ervaart als het gaat om je fysieke en mentale staat van zijn. Een gezond lijf hebben is zo waardevol. Maar het bijzondere is dat we het vaak gewoon voor lief nemen, totdat er iets gebeurt waardoor het even duidelijk wordt dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is. En dan moet je je als mens dus ineens aanpassen aan een nieuwe situatie.

 

Een praktijkgevalletje
Afgelopen maandag liep ik met mijn hond ons avondrondje en stapte ik net als al die andere avonden van een muurtje van ongeveer een halve meter hoog af. Dit keer echter, volgde mijn voet een andere route. Want bij het neerkomen klapte deze naar binnen om en viel ik op de grond. Het eerste wat je doet is dan om je heen kijken of niemand je heeft gezien (waarom eigenlijk??) en dan komt de pijn en denk je waarom ziet niemand mij hier en fietsen ze gewoon voorbij? Dat is het eerste moment van oordelen. Want die mensen zijn fout. Je kunt toch even stoppen als er iemand op de grond ligt?

 

Vervolgens heb ik mezelf opgehezen, mijn hond vond het ook goed dat hij weer verder kon want hij had nog een aantal boompjes niet gehad en ik ben naar huis gestrompeld. Adrenaline is dan een fantastisch hormoon wat je lichaam aan je afgeeft zodat je dat ook gewoon kunt volbrengen, ondanks dat de weg naar huis dan ineens veel langer lijkt dan deze anders is. Ook hier oordeelt mijn Mind dat de adrenaline afgifte goed is en de lange weg naar huis heel erg fout.

 

Thuisgekomen begint het besef dat het door het huis huppelen op één voet toch wel enige ongemakken met zich meebrengt in de voet zelf, maar ook in het hoofd, want dat gaat dan als een razende tekeer en vertelt je dat het vast morgen weer over is, dat dit totaal niet uitkomt in de situatie waarin we ons thuis bevinden, dat het ook absoluut niet handig is voor de fase waarin ik me met mijn bedrijf bevind en dat ik morgen dan maar met de trein naar een boeklancering in Eindhoven moet gaan in plaats van met de auto… O ja, en dat dit na koelen en een nachtje slapen wel weer over zal zijn. Hup, niet zeuren, gewoon doorgaan. Niet klagen en groot en stoer zijn is goed, jezelf zielig vinden en erkennen dat het echt erg veel pijn doet is fout.

 

Wanneer een vriendin me dan toch na enigszins aandringen adviseert de huisartsenpost te bellen omdat het ei wat zich op de voet aan het vormen is wel erg lijkt op een breuk (nadat ik via de app een linkje naar een website heb gekregen waarop alle nadelen van het breken van een voetbeentje staan geschreven had bezocht) dan komt het besef dat het misschien toch wel verstandig is dat te doen.

 

Een lang verhaal daarna kort: middenvoetsbeentje gebroken van mijn rechtervoet, hele onderbeen in het gips en de komende 7 tot 10 dagen niet belasten en misschien daarna loopgips. En dat is het dan. En als je dan zover bent, je je hebt overgegeven aan de situatie zoals deze nu eenmaal is, dan gebeuren de kleine wondertjes.

 

Dan komen de buren zich aanbieden om met de hond te gaan wandelen de komende weken, omdat ze toch elke dag twee keer per dag een wandeling maken, dan komt familie bij je om je te helpen met allerlei klusjes in huis en rijden mee met je echtgenoot die zijn chemotherapie behandeling krijgt, dan gaan je kinderen je vanzelf helpen en realiseer je je dat het allemaal prima kan. Anders, maar prima anders. Niet goed of fout, maar gewoon anders.

 

Een mens is onvoorstelbaar goed in staat zich aan te passen aan een nieuwe situatie. De nieuwe situatie zorgt er voor dat dingen anders gaan. Maar als je, nadat je even weer bewust bent gemaakt van de waarde van gezondheid en van een goed werkend lijf, kunt kijken naar de nieuwe situatie, zonder dat je er iets van vindt, dan is aanpassen de mooiste eigenschap die een mens kan hebben.

Jezelf zijn betekent in alle omstandigheden, iedere situatie die zich voordoet, te accepteren dat het er is en dat je er niet omheen kunt. Dat je niet gaat zoeken naar allerlei redenen waarom dat nou niet weer zo moet zijn en dat het fout is. Het gaat er om dat je leert kijken naar de film van je leven. En dat je als acteur een rol hebt die past in de scenes die zich afspelen. Iedere scene heeft zijn eigen charme. Niet goed, niet fout, het enige wat het is, is een moment van transformatie. En transformatie is een ander woord voor leven.

 

Oh ja, en werken? Dat gaat prima, online zie je toch alleen de bovenste helft :-).

 

Mocht je met me willen werken, dan kijk even op deze pagina, misschien kan ik iets voor je betekenen.