Ik ben niet origineel

Nee, ik ben niet origineel. Ik heb nog nooit in mijn hele leven een originele gedachte had. Een gedachte die volledig uit mijn eigen brein ontsproten is. Die ik zelf heb samengesteld en waar ik heel diep over heb nagedacht. Ik heb namelijk een open mind. Ik kan de hele dag bezig zijn met vragen die er niet toe doen voor mij. Mijn hoofd zit vol met allerlei twijfels, vragen, antwoorden en denkprocessen rondom thema’s die niet voor mij van belang zijn. Ik voel de mentale druk om de hele dag na te denken over en antwoorden te vinden op de vragen van andere mensen. En dat is prima, want dat is ook meteen de kracht van een open mind hebben. Zolang ik mijn open mind en de gedachten van anderen niet laat besluiten wat voor MIJ goed is, is het een prachtig schouwspel om naar te kijken. Deconditionering van het systeem is vooral deconditioneren van de ‘macht van de mind’. Met andere woorden, het leren kijken naar wat je hoofd je allemaal te vertellen heeft en hoe je hoofd je voor de gek kan houden en er dan smakelijk om gniffelen. 

Ik ben aan het experimenteren met het leren luisteren naar mijn lichaam en het laten kletsen van mijn hoofd. En daarin herkennen wat van mij is en wat NIET van mij is en waar ik niets mee hoef te doen. En daar bedoel ik eigenlijk mee dat alles wat er in mijn hoofd rond gaat, waar ik mentaal allerlei verhalen, meningen, ideeën, patronen, abstracties van maak, dat dit altijd, maar dan ook echt altijd, uit de hoofden van anderen om me heen komt. Dat elke gedachte die er bij me binnenkomt dus van iemand anders is. Of van iets anders (als je het even heel erg esoterisch wilt maken). En hoe grappig is dat? Ik ben dus letterlijk in staat om iemands’ gedachten te lezen. Spooky…

Inspiratie krijgen vanuit de wereld om ons heen is voor veel mensen een trip die ze vervolgens in hun hoofd willen oplossen en wat ze proberen te begrijpen. Ons hoofd is wat dat betreft een fantastisch meetinstrument. We meten ons aan andere mensen. Hoe doen zij dat? Wat kan ik daarvan leren? Hoe kan ik dat zelf toepassen? En daar is niks mis mee. Zolang je het maar niet gebruikt om jezelf te worden. Want daar is het hoofd niet goed in. Het hoofd leidt je liever af van wat je echt bent. Het zoekt vooral naar alles wat je niet bent en probeert je vervolgens te overtuigen dat je ook datgene moet worden wat je niet bent omdat dat jou (volgens je hoofd) rust, succes, verwondering of voldoening geeft. 

Maar dat is niet de bedoeling van inspiratie. Inspiratie is bedoeld om je te laten zien welke mogelijkheden er allemaal zijn om op verschillende manieren naar iets te kijken. Het dit en het dat. Het zus en het zo. En niet meer dan dat. Voor mensen met een open mind is het leven een mengelmoes van ideeën, gedachten, concepten, opinies, patronen, antwoorden en ervaringen. Ik ervaar dat ook zo met mijn open mind. Maar het is niet de plek waar ik de besluiten neem die voor mij van belang zijn. Want dan neem ik dus een besluit op basis van de gedachten van iemand anders. En dat is nou net iets waar ik afscheid van heb genomen. Want als ik mijn mind niet meer laat beslissen wat ik moet doen, maar mijn mind gebruik als een bron van inspiratie voor anderen en ik de strategie van mijn lichaam volg en voor de besluitvorming mijn autoriteit volg, dan ontvang ik geen weerstand in mijn leven. Want weerstand zit eigenlijk altijd in mijn hoofd. Het is mijn hoofd die me probeert af te leiden van wie ik daadwerkelijk ben. 

" Free your mind and the rest will follow".

Het klopt als een zwerende vinger.

Als jij jezelf ook van je mind wilt bevrijden, dan ben je hartelijk welkom in mijn mind. Dan kijk ik samen met je waar je vast zit en waar je niet jezelf bent, maar de gedachten van een ander. Gaaf toch? Leuk om je te ontmoeten.