Een kameleon heeft de eigenschap zich aan te passen aan de omgeving. Op wiki wordt hierover het volgende geschreven:

 

“Kameleons staan bekend om hun vermogen om van kleur te veranderen. Ze kunnen dat niet alleen vrij snel maar soms vindt een volledige kleuromslag plaats: van heldere kleuren naar donkere kleuren tot bijna zwart. Om de kleurverandering te bewerkstelligen, worden de pigmenten in de huid herverdeeld tot de gewenste kleur bereikt is. Vroeger werd gedacht dat kameleons hun kleuren kunnen aanpassen aan een omgeving die niet lijkt op de natuurlijke habitat maar dit is niet juist. De kleuren dienen voornamelijk om te communiceren”.

 

Hoe mooi is dat. Door je aan te passen aan de omgeving ben je beter in staat om te communiceren met die omgeving. 

 

Ik ben zelf ook een kameleon. En dat durf ik nu ook daadwerkelijk met respect over mezelf te zeggen. Ik ben namelijk mijn hele leven lang op zoek geweest naar een eigen identiteit. Naar iets wat me onderscheidt van anderen. Waarin ik uniek ben en ‘apart’. In mijn pubertijd en jeugdjaren heb ik er werkelijk alles aan gedaan om anders dan anders te zijn. Ik ben opgegroeid in een dorp (waar je gewoon mee moest doen met de rest) en daar had ik al snel een broertje dood aan. Ik wilde niet meedoen met de rest. Met mijn beste vriendin ging ik met de trein naar Utrecht om bij Mac & Maggie de meest idiote kledingstukken en bijpassende schoenen op te halen die we dan in de plaatselijke discotheek zonder enige vorm van gêne droegen. Heerlijk, lekker anders dan anderen!

 

Wat ik me toen niet realiseerde dat deze zoektocht naar een eigen identiteit me niets anders bracht dan een kopie van anderen. Want ja, in mijn dorp was ik dan wel anders dan anderen, maar zodra ik naar de grote stad ging was ik gewoon dat provinciale meisje, niks bijzonders aan. En dat zorgde er dan weer voor dat ik terugviel in mijn zoektocht naar, hoe kan ik nou toch mijn unieke, eigen ik zijn? Wat moet ik daar voor ondernemen, wat heb ik dan nodig?

 

Sinds ik me in Human Design heb verdiept en ik nu weet wat de routekaart van mijn leven is, weet ik dat ik helemaal niets hoef te doen. Dat ik niet hoef te zoeken naar een eigen identiteit, of me moet vergelijken met anderen om me heen. Ik ben namelijk sowieso anders dan anderen. Net als iedereen anders is dan anderen. We hebben allemaal, ieder mens hier op deze mooie aarde, een eigen routekaart, een eigen pad en een eigen ik. Heel eenvoudig, maar niet gemakkelijk. Want die eigen IK, is zeer waarschijnlijk niet altijd datgene wat je graag zou willen zijn. En toch, is dat wat het is. Zodra je leert zien dat je eigen routekaart jou brengt wat ook het meest natuurlijk aanvoelt, wat je een gevoel van tevredenheid, rust, verwondering of succes oplevert, dan weet je dat je jezelf al die jaren voor de gek hebt gehouden.

 

Ik ben een kameleon. Iemand die een eigen identiteit heeft door te voelen of de plek waar ze zich bevindt prettig is. Is de plek goed, dan zijn de mensen op die plek ook goed. Ik kan daardoor met allerlei verschillende mensen om gaan, me in hen verplaatsen en me met hen vereenzelvigen. Ik kan letterlijk in de schoenen van een ander gaan staan. Ik heb geen eigen identiteit, ik heb de identiteit van de dag. En nu ik daar met een open blik naar kan kijken, voel ik me verrijkt. Want hiermee is het dus mogelijk om, zolang ik maar op de voor mij correcte plek ben, met iedereen een goed gesprek te kunnen hebben en daadwerkelijk in verbinding te komen. Te communiceren. En dat is voor mijn werk als coach en begeleider van mensen een kernkwaliteit. 

 

Als je graag kennis zou willen maken met het werk van een kameleon, van iemand die jou echt kan zien, losstaand van leeftijd, geslacht, ras, identiteit of whatsoever, stuur me dan een berichtje of neem contact met me op. Dan maken we samen een wereld van VERSCHIL.